Bahar Yıldızı

Ve ben hayatımda sahip olabileceğim en güzel unvana sahip oldum..  'Anne' oldum.. Doğum hikayemi yazmam konusunda bir sürü mesaj alınca (instagramdan) bende yazmaya karar verdim.. Aslında yazıp yazmama konusunda çok kararsızdım.. Bir yanım bu güzel doğumu buraya yazıp kalıcı hale getirmemi söylüyordu, diğer yanımsa o muhteşem anın bana özel kalması gerektiğini söylüyordu.. Mesajlar çoğalıp doğum hikayem merak edilince ve buranın bendeki yeri de pek bir ayrı olunca geçtim klavye başına yazayım dedim.. Doğumumdan bir gün önce içime doğmuş gibi saçımı kestirip, fönlettim.. Doğumdan sonra epey bir zaman kuaföre gidemeyeceğim için doğuma yakın bir zamanda kestirmeyi düşünüyordum. Ama nedendir bilinmez içimden bir his kestirmem gerektiğini söyledi ve gidip bu işi de aradan çıkardık. Akşama eşimle dışarı çıktık. Bebeğimize bir iki şey aldık. Gezdik, eğlendik, yemek yedik.. Saat geç olduğu ve evimizde biraz sapa olduğu için anneme gitme kararı aldık. Nitekim anneme geç

3. trimester beni çok üzdün !  Tam da hamileliğimi sevmeye, keyif almaya başlamıştım ki ışık hızında geldiii geçti.. Karnımın kocaman olduğu bu güzel dönem benim için harika ötesi geçmişti.  Çoğu kişinin bahsettiği mide ekşimeleri, kramplar, bel ağrıları falan bana hiç uğramadı çok şükür. Çünkü o ekşimeler, krampları zaten 1. trimesterde fazlasıyla yaşamıştım.  Beni zorlayan tek şey 30-33 haftalar arasında Masal kelebeğimin sağ kaburgamın altına baskı yapmasıydı.. Onun dışında beni zorlayan hiçbir şey olmadı. Aksine çok keyifli, eğlenceli ve heyecanlı geçti. Gayet pratiktim..Her işimi kendim yapıyordum. Karnım burnumda evimi süpürüp siliyor, toz alıyordum. Kendimi son derece enerjik ve zinde hissediyordum.  Hatta uzun yolculuklara bile çıktım.. Gayet aktif ve koşturmacalı bir süreç yaşadım. Bu fotoğraflarda Bursa zamanlarımdan...  En güzeli de son zamanlar olması nedeniyle yavaş yavaş hazırlıklara başlamaktı.. Artık odası ve diğer şeyler iç

Hamileliğin 2. trimesterine hamileliğin balayı gibi derlerdi de inanmazdım.. Gerçekten de öyleymiş. Benim için kabus gibi geçen 1. trimester döneminden sonra 2. trimester gerçekten ilaç gibi geldi. 14. haftada oldukça azalan mide bulantıları ve kusmalarım 17. haftamda bana veda ettiler.. Artık yeme içmem düzelmiş, karnımı doyurabiliyor olmamın mutluluğunu yaşıyordum. En çok da 4 aya yakındır bebeğimi düzgün besleyememiş olmanın vicdan azabına veda ediyor olmam mutlu etmişti beni.. Artık daha sağlıklı ve düzenli beslenmeye başlamıştım. İştahım yavaş yavaş açıldıkça nasıl mutlu oluyordum.   20. haftadan itibaren her şey daha da yoluna girmişti. Artık sağlıklıydım. Mide bulantılarım ve kusmalar yoktu. Baş dönmeleri de bitmişti. 38 kiloya düştüğüm 1. trimester döneminin sonundan 2. trimesterde 42 kiloya merhaba demiştim. Yani hamile kaldığım kiloma.. Ve artık hamilelikten keyif almaya başlamıştım. Karnım şişmiş, onun hareketleriyle dünya mutlusu oluyordum. (Bu